Spotkania i Dyskusje

Gabriela Muskała

Aktorka i dramatopisarka. Ukończyła wydział aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi w 1994 roku. Wiele sukcesów przyniosła jej współpraca z Mariuszem Grzegorzkiem. W łódzkim Teatrze im. Stefana Jaracza zagrała u niego m.in. tytułową „Agnes od Boga”, Laurę w „Szklanej menażerii” czy nagrodzoną Złotą Maską Virginię w „Posprzątanym”. W Warszawie przez kilka lat związana była z Teatrem Dramatycznym, występowała również w Och Teatrze i Teatrze Narodowym.

Zagrała główne role w filmach „Królowa aniołów”, „Aria diva”, „Podróż”, „Krzysztof”, a także w nagrodzonym na Festiwalu w Wenecji francuskojęzycznym filmie „Cała zima bez ognia”. Za film „Wymyk” otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki w roli drugoplanowej na Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni (2011). Rok później została nagrodzona za najlepszą główną rolę kobiecą na koszalińskim Festiwalu Młodzi i Film za film Anny Wieczur-Bluszcz „Być jak Kazimierz Deyna”.
Popularność przyniosły jej role w serialach „Londyńczycy” (nominowana do nagrody „Outstanding Actress” na Festiwalu TV Fest w Monte Carlo), „Głęboka woda”, „Paradoks”, „Fuga” , „Moje córki Krowy”.

Jest autorką dwóch sztuk, pisanych wspólnie z siostrą Moniką pod pseudonimem Amanita Muskaria. Ich „Podróż do Buenos Aires. Work in Regress” (2001) to wielokrotnie nagradzany monodram z Gabrielą Muskałą w roli Walerki, pokazywany również na festiwalach zagranicą, m.in. w Edynburgu.

Zbigniew Zamachowski

Aktor, autor muzyki i tekstów piosenek. Jest absolwentem technikum ekonomicznego i szkoły muzycznej, w 1985 roku ukończył Wydział Aktorski PWSFiT w Łodzi.
Jeden z najpopularniejszych aktorów swojego pokolenia. Jego debiut w filmie to wspaniała rola Ryśka w „Wielkiej majówce” Krzysztofa Regulskiego z 1981 roku. Grał między innymi w filmach Kazimierza Kutza („Pułkownik Kwiatkowski”, „Zawrócony”, „Sława i chwała”), Krzysztofa Kieślowskiego („Dekalog 10”, „Trzy kolory: Biały”) oraz Andrzeja Wajdy, Jacka Borowskiego, Macieja Wojtyszki, Filipa Bajona, Wojciecha Marczewskiego. Pamiętany także z roli Jaśka w „Zmruż oczy” Andrzeja Jakimowskiego.

Jest laureatem licznych nagród, zarówno polskich ( Wiktory’93 i ’96, Złota Kaczka’93, Nagroda Bardiniego’97) jak i zagranicznych.
W latach 1985-97 występował w Teatrze Studio w Warszawie. Obecnie pracuje w Teatrze Narodowym.

Dorota Stalińska

Aktorka. W 1976 roku ukończyła PWST w Warszawie. Występowała w warszawskim Teatrze na Woli. Jest laureatką prestiżowych nagród, m.in. imienia Z. Cybulskiego tygodnika „Ekran”. Na ekranie debiutowała w 1976 roku.
Ukończyła Warszawską Szkołę Teatralną. Potem zaczęła grać w Teatrze Na Woli, gdzie dyrektorem był wówczas Tadeusz Łomnicki. Gra w filmach Barbary Sass uczyniła z niej bardzo popularną aktorkę zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami. Grała u wielu znanych reżyserów: Filipa Bajona, Piotra Szulkina, Juliusza Machulskiego. Wraca na ekran filmowy, w wzruszającej roli, u boku Doroty Pomykały w filmie krótkometrażowym „Moje stare” w reżyserii Nataszy Parzymies.

Natasza Parzymies

polska reżyserka i scenarzystka filmowa. W swoich filmach skupia się na tematyce miłosnej i porusza tematykę współczesnych problemów młodych ludzi. W wieku 18 lat nakręciła obyczajowy miniserial internetowy Kontrola, którego pierwszy odcinek stworzyła jako pracę zaliczeniową na studia w Warszawskiej Szkole Filmowej. Rozgłos zdobyła po publikacji recenzji Kontroli w „Gazecie Wyborczej” w lutym 2020, a także dzięki dużej popularności serialu wśród polskich i zagranicznych widzów. Została zgłoszona do Paszportów Polityki 2020 w kategorii Film. W 2021 została nominowana w plebiscycie O!Lśnienia w kategorii serial za emanujący ciepłem i twórczą energią internetowy serial o lesbijskiej miłości. Magazyn „Wysokie Obcasy” umieścił ją na liście 50 śmiałych kobiet 2020. W 2022 roku wyreżyserowąła, głosny już, film krótkometrażowy pt. „Moje stare” z Dorotą Stalińską i Dorotą Pomykałą w rolach głównych.

Krzysztof Zanussi

jeden z najwybitniejszych reżyserów polskiego kina. Jego filmy odznaczają się niezwykłą oryginalnością, są zawsze przepełnione refleksją i trafną obserwacją. Reżyser porusza w nich problematykę moralną, psychologiczną, ukazuje życie wewnętrzne bohaterów. Studiował fizykę na Uniwersytecie Warszawskim i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jest autorem książek „O montażu w filmie amatorskim” i „Rozmowy o filmie amatorskim. Jego filmy to między innymi:Iluminacja”(1972)”Barwy ochronne”(1976),”Imperatyw”(1982) „Życia jako choroby przenoszonej drogą płciową”( 2000) czy „Liczba doskonała”(2022).

Dominika Montean-Pańków

Absolwentka filologii angielskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz reżyserii na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego. Zrealizowała filmy dokumentalne, etiudy, krótkie fabuły, programy telewizyjne oraz reklamy. Jej prezentowany w wielu konkursach film absolutoryjny „Powiedz coś” został nagrodzony za reżyserię i zdjęcia na 14. Międzynarodowym Festiwalu SMOFi 2004 w Krakowie oraz za kreację aktorską na festiwalu Jutro Filmu 2005 w Warszawie. Zrealizowała również dokumentalny „Marsz samotnych kobiet” (nagroda Publiczności i Dziennikarzy na Festiwalu KAN Wrocław 2007, Wyróżnienie za najlepszy dokument na Festiwalu Debiutów w Koszalinie 2007). Jest autorką filmu „Autor wychodzi” z pierwszej edycji programu „30 Minut” Studia Munka, Stowarzyszenia Filmowców Polskich (Najlepsza Rola Męska Marcin Bosak, Międzynarodowy Festiwal Filmowy OFF/ON Warszawa 2007). Jej najnowszy film to pełnometrażowy dokument „Głos”.

Michał Kwieciński

Jeden z najbardziej cenionych i doświadczonych producentów i reżyserów w Polsce. Absolwent Akademii Teatralnej w Warszawie. Założyciel domu produkcyjnego Akson Studio.Jest producentem dziesiątek seriali i filmów jak m.in. nominowany do Oscara film Andrzeja Wajdy „Katyń” oraz głośne „Miasto 44” w reżyserii Jana Komasy.Wśród dzieł w reżyserii Michała Kwiecińskiego można znaleźć tak popularne tytuły jak: „Biała sukienka”, „Statyści”, „Jutro idziemy do kina”, „Bodo” czy „Miłość jest wszystkim”. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Uhonorowany Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki za reżyserię spektaklu „Krawiec” S. Mrożka. Laureat Orła w kategorii najlepszy producent za film „Kroniki domowe”. Członek Europejskiej Akademii Filmowej.

Mateusz Głowacki

Scenarzysta i reżyser filmów fabularnych, dokumentalnych, reklam i teledysków. Absolwent reżyserii filmowej na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Stypendysta programu ,,Młoda Polska” przyznawanego przez Ministra Kultury oraz stypendium artystycznego m.st. Warszawy. Laureat kilkudziesięciu nagród na festiwalach krajowych i zagranicznych, m. in. w Gdyni, Edynburgu, Kijowie, Lwowie, Zlinie, Rijece, Luksemburgu. Członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich. W 2022 wyreżyserował godzinny film ,,Władek i Halinka” (dla Canal +), a w roku 2023 powstał jego pełnometrażowy film ,,Masz ci los!”. Obecnie pracuje nad ekranizacją powieści ,,Krzyk ciszy” Jana Oborniaka.

Jan Hrynkiewicz

Aktor filmowy i teatralny, absolwent Łódzkiej Szkoły Filmowej, której przypieczętowaniem był film dyplomowy „Nic nie ginie” w reżyserii Kaliny Alabrudzińskiej, gdzie zagrał jedną z głównych ról. W tak zwanym „między czasie” zdążył wystąpić w kilkunastu etiudach produkowanych przez PWSFTviT w Łodzi, dwóch filmach Jana Komasy („Boże ciało”, „Sala samobójców. Hejter”), oraz w serialu „Frieden” (szwajcarskiej produkcji). Na festiwalu zobaczymy go w filmie „Słoń” w reż. Kamila Krawczyckiego.

Dagmara Romanowska

Kuratorka Krakowskiego Festiwalu Filmowego (krótkie fabuły w konkursach polskim i międzynarodowym) i Lata z Muzami w Nowogardzie (Konkurs Filmowa Młoda Polska. Dziennikarka filmowa, redaktorka, korektorka, freelancerka, krakowianka. Stale pisze o kinie i branży dla „Magazynu Filmowego” Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Na łamach miesięcznika prowadzi m.in. rubrykę „Short miesiąca”. Od lat związana z redakcją filmową Onetu, początkowo jako redaktorka, następnie wydawczyni, a obecnie korespondentka. Publikuje też w Interii, „Kinie” i „Focus on Poland”, wcześniej w „Polish Film Magazine”, „Fluidzie”, „Ha!Art” i in. Jej teksty ukazały się w książkach „Gdzie są gwiazdy z tamtych lat” i „Humanista w cyberprzestrzeni”. Absolwentka filmoznawstwa i studiów uzupełniających z amerykanistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim i Middlesex University. Gdy nie ogląda filmów i seriali, i nie rozmawia z ich autorami, czas spędza z bassetami i corgi na spacerach po Krakowie i podróżach po Wielkiej Brytanii. Często z aparatem fotograficznym.

Łukasz Maciejewski

Filmoznawca, krytyk filmowy i teatralny, wykładowca akademicki. Absolwent filmoznawstwa UJ, asystent na Wydziale Aktorskim w Szkole Filmowej w Łodzi, dyrektor artystyczny festiwalu „Kino na Granicy” w Cieszynie oraz „Grand Prix Komeda” w Ostrowie Wielkopolskim. Członek między innymi Europejskiej Akademii Filmowej, Światowego Stowarzyszenia Krytyków Filmowych „Fipresci”, Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych AICT oraz Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Recenzent i felietonista m.in. „Onetu”, „Kalejdoskopu Łódzkiego”, „Krakowa”. Ambasador projektu „Kultura Dostępna w Kinach”, członek kapituły „Paszportów Polityki”. Dwukrotny laureat Nagrody Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej w kategoriach „książka roku” i „krytyk roku”.

Anita Piotrowska

Krytyczka filmowa „Tygodnika Powszechnego”, współautorka książek o tematyce filmowej. Pisuje także do „Ekranów” i „Kina”. Pracuje dla Krakowskiego Festiwalu Filmowego, gdzie pełni rolę kuratorki sekcji dokumentalnej. Jako członkini Międzynarodowej Federacji Krytyków Filmowych FIPRESCI była jurorką licznych festiwali w kraju i za granicą. W 2014 roku otrzymała nagrodę Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej w kategorii krytyka filmowa.

Artur Zaborski

Rocznik 1987. Dziennikarz filmowy. Pracował w Onecie i Stopklatce. Stale publikuje w „Zwierciadle”, „Pani”, „Newsweeku”, „Przekroju”, „Przeglądzie” i Wirtualnej Polsce. Wykładowca Warszawskiej Szkoły Filmowej. Rzecznik prasowy Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Tofifest. Miłośnik Iranu i Los Angeles.

Katarzyna Mąka-Malatyńska

– dr hab., prof. PWSFTviT w Łodzi; wykładowca na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi; autorka licznych artykułów poświęconych filmowi dokumentalnemu i kinu polskiemu publikowanych na łamach „Images”, „Kwartalnika Filmowego”, „Studiów Filmoznawczych” oraz książek: Krall i filmowcy (Poznań 2006), Europa Europa (Poznań 2007), Ludzie polskiego kina. Agnieszka Holland (Warszawa 2009),Widok z tej strony. Przedstawienia Holocaustu w polskim filmie (Poznań 2012); współredaktorka tomów zbiorowych dotyczących filmu niefikcjonalnego (Zobaczyć siebie. Polski film dokumentalny przełomu wieków, Poznań 2011, Pogranicza dokumentu, Poznań 2012; (Nie)zapomniani dokumentaliści, Łódź 2020; Archiwa we współczesnych badaniach filmoznawczych, Warszawa 2021) oraz redaktorka książek Od obserwacji do animacji. Autorzy o filmie dokumentalnym, Łódź 2017 i Teoria praktyki, Łódź 2019; członek redakcji portalu internetowego filmpolski.pl. (Filmoteka) oraz Polskiego Towarzystwa Badań nad Filmem i Mediami; dyrektor Szkoły Doktorskiej PWSFTviT w Łodzi.

„Found footage i kultura recyklingu”

Czym jest współczesne Archiwum? Kiedy materiał filmowy staje się archiwalny? Kto jest strażnikiem pamięci? To pytania nurtujące dziś filmowców profesjonalnych i amatorów, których sztuka rodzi się w oparciu o cudze teksty kultury, polega na przetworzeniu. W konsekwencji procesu rekontekstualizacji i nadawania nowych sensów powstają coraz częściej utwory, które komentując  współczesną rzeczywistość pozostają w łączności z przeszłością. Dzięki nim „stare” zostaje przechowane w „nowym”. Ciągłość historyczna i pamięć o przeszłości nie ulega przerwaniu. Celem wykładu jest przybliżenie ważniejszych strategii pracy z Archiwum i możliwości, jakie otwiera ono przed użytkownikami.

Piotr Pławuszewski

Doktor, pracuje w Instytucie Filmu, Mediów i Sztuk Audiowizualnych (UAM, Poznań); jego zainteresowania badawcze koncentrują się przede wszystkim wokół historii oraz analizy kina dokumentalnego (polskiego i zagranicznego), autor książki Po swojemu. Kino Władysława Ślesickiego (2017), współred. monograficznego numeru pisma „Images” (2018, vol. XXIV): Kieślowski Revisited (and Re-watched), swe prace o kinie dokumentalnym publikował w tomach zbiorowych (między innymi: [Nie]zapomniani dokumentaliści [Łódź 2020]; Jerzy Płażewski [Warszawa 2021]) oraz w „Kwartalniku Filmowym”, „Przestrzeniach Teorii” czy „Kinie”; kontakt: plawusz@amu.edu.pl

Płomienie miłości. O filmie dokumentalnym „Nienormalni” (1990) w reż. Jacka Bławuta

Wykład poświęcony będzie filmowi dokumentalnemu Nienormalni (1990) w reżyserii Jacka Bławuta. To tytuł z wielu względów wyjątkowy dla historii polskiego kina. Po pierwsze, nigdy wcześniej nie portretowało ono osób niepełnosprawnych umysłowo z takim przekonaniem o ich przyciągającej wyjątkowości. Po drugie, Jacek Bławut świadomie i odważnie zdecydował się zamazać w swym dziele granice między kinem dokumentalnym i fabularnym. I po trzecie, rację miał Andrzej Wajda, pisząc o Nienormalnych: „Myślę, że od dawna, a może od czasu Struktury kryształu Krzysztofa Zanussiego, w Polsce nie powstał równie piękny, czysty i ludzki film”. W ramach wykładu spróbujemy się tym wszystkim aspektom dzieła Jacka Bławuta uważnie przyjrzeć.